حاجیه تقی زاده فانید
کلمات کلیدی : قرآن، مباهله، اسلام، مسیحیت، پیامبر، اهل بیت
کلید واژه : مباهله
مباهله در قرآن
مباهله روزبیست وپنجم ذی الحجه الحرام
کلمات کلیدی : قرآن، مباهله، اسلام، مسیحیت، پیامبر، اهل بیت
مباهله
از ریشه‌ی "بهل" در لغت به معنای رها کردن آمده و "ابتهال" که از همان
ماده است به معنای تضرع و خضوع در دعا معنا شده است.[1] اما مباهله در قرآن
کریم به معنای ملاعنه و لعن و نفرین یکدیگر مطرح شده است؛[2] پس لعن از
لوازم دعای انسان به حساب می‌آید که در قرآن به این معنا بیان شده و علماء
به این اعتبار، ابتهال را به لعن معنا کرده‌اند.[3[
مباهله در قرآن
بعد
از فتح مکه در سال نهم هجری به دنبال تبلیغ دین مبین اسلام در شهرهای
مختلف، گروههای فراوانی از مناطق دوردست برای پذیرش اسلام و مناظره با
پیامبر اکرم(ص) به حضور ایشان در مدینه شرفیاب میشدند؛ به همین جهت آن سال
به نام "عام الوفود" یعنی سال ملاقات گروهها با رسول خدا(ص) شهرت
یافت.[4] یکی از آن گروهها چند نفر از اهل نجران و پیرو حضرت عیسی(ع)
بودند که به مدینه میآمدند تا علاوه بر آشنا شدن با کسی که خود را پیامبر
معرفی می‌کرد، از وضعیت دین جدید او آشنایی پیدا کنند.[5] این گروه پس از
ورود به مسجد مدینه و آشنایی با پیامبر اسلام، در مورد اعتقادات دینی خود
با او به محاجّه پرداختند؛ اما مسیحیان پس از مناظره و شنیدن برهانهای
کافی از جانب پیامبر اسلام قانع نشدند؛ در نتیجه خدای سبحان به رسولش دستور
داد تا با آنها به مباهله بپردازد:[6[
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن
بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا
وَ أَبْنَاءَکمُْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ
أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهَِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ
الْکَاذِبِینَ»[7[
«هر گاه بعد از علم و دانشى که (درباره‌ی مسیح)
به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو:
بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش
را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از
نفوس خود، آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»
