صدق و راستی انبیاء در قرآن و عهدین
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ متصف بودن به صفت صدق و راستی بر اساس منطق عقل سلیم، یکی از ضروریات انبیا الهی است؛ یعنی شخصی که ادعای پیامبری می‌کند، هم در مقابله با مردم باید صادق و راست‌گو باشد و هم نسبت به پیامی که مدعی آوردن آن است، صادق بوده و نسبت دروغ به خداوند ندهد. به معنای دیگر، علاوه بر راستی با مردم در گفتار و رفتار امانت‌دار خوبی هم برای پیام‌هایی که پروردگار برای بشر می‌فرستد، باشد.
قرآن کلام آسمانی خداوند که سراسر نور بوده و گستره نور آن سراسر جهان هستی را در برگرفته، نگاهی ویژه به بحث صدق و راستی انبیا دارد. خداوند از پیامبران نسبت به دعوت خود بر اساس صدق و راستی اقرار و اعتراف می‌گیرد. قرآن دراین‌باره چنین بیان می‌کند: «وَ قُل رَّبِّ أَدْخِلْنىِ مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنىِ مخُْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَل لىِّ مِن لَّدُنکَ سُلْطَنًا نَّصِیرًا [اسراء/۸۰] بگو: اى پروردگار من، مرا به‌راستی و نیکویى داخل کن و به‌راستی و نیکویى بیرون بر و مرا از جانب خود پیروزى و یارى عطا کن».
