امامت در تورات

امامت در تورات

این که در کتب مقدس گذشته، بشارتهایی به پیامبر گرامی اسلام داده شده است، یکی از بحثهایی است که سابقه فراوانی دارد، و در چند سال اخیر با توجه به رشد گسترده اینترنت و در دسترس آمدن نصوص یهودی و مسیحی، بحثهای بیشتری را نیز بین مسلمانان و مسیحیان و یهودیان بر انگیخته است.

اما در مورد جایگاه امامت و به خصوص، ائمه دوازده گانه شیعه، در تورات و کتب مقدس دیگر، متاسفانه کمتر کار شده است.

در این مطلب قصد دارم به این بحث بپردازم و نتیجه آن را در معرض انتقاد دوستان مسلمان و مسیحی و یهودی قرار دهم.

در این بحث، تورات(عبری) و قرآن(عربی) را مبنای اصلی خود قرار می دهم و از روایات و ادعیه اسلامی نیز بعضا قرینه هایی ارائه خواهم کرد.
در ضمن بحث از ترجمه فارسی قدیم برای تورات و ترجمه جناب فولادوند برای قرآن استفاده خواهم کرد.

ابتدا پس از این مقدمه به بررسی دو واژه زیر در تورات و سپس قرآن خواهم پرداخت:

۱- واژه ברכ(برک) در تورات و قرآن، به معنی برکت و افزونی
۲- واژه נשיא(نشیا) در تورات و نقیب و امام در قرآن، همگی به معنی رئیس، امیر و رهبر

در ضمن بحث، توضیح خواهم داد که رحمت و برکت خداوند، ابتدا بر حضرت آدم و پس از او بر حضرت نوح، جاری گردید و پس از نوح بر ابراهیم نازل گشت، پس از ابراهیم این برکت به دو شاخه اسحاق و اسماعیل منشعب گردید، در شاخه اسحاق، از طریق یعقوب به اسباط دوازده گانه بنی اسرائیل و به صورت ویژه به افرایم(فرزند حضرت یوسف) انتقال یافت و در شاخه اسماعیل به محمد پیامبر اسلام، انتقال یافت و به ائمه دوازده گانه شیعه نازل گردید.
ادعا خواهم کرد که رحمت و برکت خداوند بر بندگانش، محدود به رحمت و برکت مادی نبوده است، بلکه رحمت و برکت معنوی و به خصوص، امتیاز راهنمایی و رهبری و امامت جامعه نیز در این برکت نهفته بوده است.
هر دو شاخه اسحاق و اسماعیل در قرآن، اهل البیت خوانده شده اند که رحمت و برکت خداوند بر آنان است و خداوند اراده فرموده است تا آنها از هر بدی و زشتی به صورت ویژه ای پاک و مطهر باشند.

توضیح خواهم داد که ابراهیم بر اساس قرآن و تورات اولین کسی است که امام یا به عبری نشیاخوانده شده است. قرآن اسحاق و یعقوب را نیز امام دانسته است، و از دوازده نقیب بنی اسرائیل سخن رانده است.
تورات نیز بارها از دوازده نشیام بنی اسرائیل سخن گفته است و دوازده نشیام نیز در بنی اسماعیل معین کرده است.

نشان خواهم داد که همواره در میان فرزندان ابراهیم امامان یا نقباء(در قرآن) یا نشیام(در تورات) توسط حضرت پروردگار انتخاب می شده اند، نه توسط خود بنی ابراهیم یا بنی اسماعیل یا بنی اسرائیل.

لذا امامت در تورات و قران، اساسا منصبی الهی است و نه زمینی.

باز توضیح خواهم داد که در مقاطع زمانی مختلف، امامان مختلفی توسط حضرت پروردگار، انتخاب می شده اند و این انتخاب توسط انبیاء به اطلاع مردم می رسیده است.

اعطای نشان امامت، پس از نبوت و رسالت به حضرت ابراهیم و دعای حضرت ابراهیم در مورد فرزندانش در این زمینه را خواهم آورد و سپس پاسخ خداوند در قرآن و تورات به این دعا را ارائه خواهم کرد.

امید که این بحث به شفاف تر شدن امامت در قرآن و تورات کمک کند.

برخی آیاتی که در تورات از واژه نشیا استفاده شده است در اینجا نقل می کنم:

پیدایش ۲۳
پس بنی حت در جواب ابراهیم گفتند: ۶ «ای مولای من، سخن ما را بشنو. تو درمیان ما رئیس(نشیا)خدا هستی.

در این آیات حضرت ابراهیم “نشیا” یا امام دانسته شده است، چنانکه در قرآن امام دانسته شده است.

در مورد ۱۲ امام از نسل اسماعیل چنین آمده است:

پیدایش ۱۷: ۲۰
و اما در خصوص اسماعیل، تو را اجابت فرمودم. اینک او را برکت داده، بارور گردانم، و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس(نشیا) از وی پدید آیند، و امتی عظیم ازوی بوجود آورم

در مورد ائمه از بنی اسرائیل که انتخاب شده الهی هستند چنین آمده است:

اعداد ۲

و همراه شما یک نفر از هر سبط باشد که هر یک رئیس خاندان آبایش باشد. ۵ و اسم های کسانی که با شما باید بایستند، این است: از روبین، الیصوربن شدیئور.

۶ و از شمعون، شلومیئیل بن صوریشدای.

۷ و از یهودا، نحشون بن عمیناداب.

۸ و از یساکار، نتنائیل بن صوغر.

۹ و از زبولون، الیاب بن حیلون.

۱۰ و از بنی یوسف: از افرایم، الیشمع بن عمیهود. و از منسی، جملیئیل بن فدهصور.

۱۱ از بنیامین، ابیدان بن جدعونی.

۱۲ و از دان، اخیعزر بن عمیشدای.

۱۳ و از اشیر، فجعیئیل بن عکران.

۱۴ و از جاد، الیاساف بن دعوئیل.

۱۵ و از نفتالی، اخیرع بن عینان.»

۱۶ اینانند دعوت‌شدگان جماعت و سروران(نشیا) اسباط آبای ایشان، و روسای هزاره های اسرائیل.

چنانکه ملاحظه می شود، از یک واژه هم برای حضرت ابراهیم، هم برای نقبای دوازده گانه بنی اسرائیل و هم برای دوازده رئیس از نسل اسماعیل استفاده شده است.

و این واژه یعنی نشیا دقیقا به معنی امام و رهبر دینی است و همه آنها انتخاب شده الهی هستند.

در اینجا ممکن است ایرادی به این بحث وارد شود و آن اینکه دوازده امام از نسل اسماعیل در خود تورات نامشان آمده است:

پیدایش ۲۵
واین است نامهای پسران اسماعیل، موافق اسمهای ایشان به حسب پیدایش ایشان. نخست زاده اسماعیل، نبایوت، و قیدار و ادبیل ومبسام. ۱۴ و مشماع و دومه و مسا ۱۵ و حدار وتیما و یطور و نافیش و قدمه. ۱۶ اینانند پسران اسماعیل، و این است نامهای ایشان در بلدان وحله های ایشان، دوازده امیر(نشیا)، حسب قبایل ایشان

پس چرا بنده مدعی هستیم که دوازده امام از نسل اسماعیل، همان ائمه دوازده گانه شیعه هستند؟

پاسخ بنده چنین است:

از بنی اسرائیل هم خدا در همین تورات موجود دو بار دوازده امام مشخص می کند. یکبار در ابتدای خروج و دیگر بار پس از چهل سال، سرگردانی در بیابان و در زمان ورود به ارض مقدس.

این موضوع در ابتدای خروج در اعداد ۲ آمده است که آیات آن را آوردم و در زمان ورود به ارض مقدس نیز در اعداد ۳۴ آمده است:

۱۶ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: ۱۷ «این است نامهای کسانی که زمین را برای شماتقسیم خواهند نمود. العازار کاهن و یوشع بن نون. ۱۸ و یک سرور(نشیا) را از هر سبط برای تقسیم نمودن زمین بگیرید. ۱۹ و این است نامهای ایشان. ازسبط یهودا کالیب بن یفنه. ۲۰ و از سبطبنی شمعون شموئیل بن عمیهود. ۲۱ و از سبطبنیامین الیداد بن کسلون. ۲۲ و از سبط بنی دان رئیس(نشیا) بقی ابن یجلی. ۲۳ و از بنی یوسف از سبطبنی منسی رئیس(نشیا) حنیئیل بن ایفود. ۲۴ و از سبطبنی افرایم رئیس(نشیا) قموئیل بن شفطان. ۲۵ و از سبطبنی زبولون رئیس(نشیا) الیصافان بن فرناک.۲۶ و از سبطبنی یساکار رئیس(نشیا) فلطیئیل بن عزان. ۲۷ و از سبطبنی اشیر رئیس(نشیا) اخیهود بن شلومی. ۲۸ و از سبطبنی نفتالی رئیس(نشیا) فدهئیل بن عمیهود.» ۲۹ اینانندکه خداوند مامور فرمود که ملک را در زمین کنعان برای بنی‌اسرائیل تقسیم نمایند.

پس اگر از میان بنی اسرائیل، خداوند دو بار در دو موقعیت زمانی، دوازده امام بر اساس تورات معین کرده است، دوازده امام از نسل اسماعیل هم ممکن است، حداقل دو بار تعیین شوند، یکبار همان دوازده نفر که در تورات نام آنها آمده است و دیگر بار، دوازده امام شیعه، یعنی علی بن ابیطالب، امیر المومنین(ع) و یازده فرزندش!

دقت دوستان را به این موضوع جلب می کنم که در همه آیات مختلفی که در این بحث از تورات نقل شد، چه آنجا که ابراهیم، امام خوانده شد، چه آنجا که بشارت به دوازده امام از نسل اسماعیل داده شد و چه آنجا که نام دوازده امام اولیه از نسل اسماعیل آمد و چه آنجا که در اعداد ۲ و اعداد ۳۴ دوازده امام در بار اول و سپس پس از چهل سال دوازده امام از هر سبط اسرائیل برای رهبری جامعه توسط خداوند تعیین گردید، همیشه و همه جا این افراد توسط خداوند تعیین می شوند، نه مثل مشایخ اسرائیل توسط مردم و همیشه از یک واژه یعنی واژه (نشیا) در متن اصلی عبری استفاده شده است، اما متاسفانه مترجمین، این واژه را یکجا رئیس، جای دیگر سرور و جای دیگر امیر، ترجمه کرده اند.

حال آنکه این واژه با مراجعه به همین دیکشنری های موجود، دقیقا به معنی امام است، به لینک زیر مراجعه کنید:

http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H5387&t=KJV

دقیقا ترجمه Leader که معادل امام در عربی و رهبر در فارسی است، جزء اولین ترجمه های این واژه است.