مسیحیت و اعتقاد به صلب و فدا

مسیحیت معتقدند که حضرت آدم‌علیه السلام تحت تأثیر همسر خود مخالفت امر خدا نموده و از مقام عالی خود سقوط کرد و از آنجا که او پدر جنس بشر است لغزش او به نسلش سرایت نمود و لذا همیشه این طبیعت فاسد در وجود فرزندان آدم وجود دارد.

همانطور که گفته شد مسیحیت معتقد به صلب و فدا است؛ یعنی معتقد است که خداوند حضرت مسیح را فرستاد تا با فدا کردن خود، انسان را از خطاهایش رهایی بخشد.

پولس در این زمینه می گوید:

لهذا همچنان‌که بوساطت یک آدم گناه داخل جهان گردید و به گناه موت؛ و به اینگونه موت بر همه مردم طاری گشت، از آنجا که همه گناه کردند

رساله پولس به رومیان فصل 5 بند 12

یا در جای دیگر میگوید:

پس همچنان‌که به یک خطا حکم شد برجمیع مردمان برای قصاص، همچنین به یک عمل صالح بخشش شد بر جمیع مردمان برای عدالت حیات

رساله پولس به رومیان فصل 5 بند 18

همچنین می گوید:

که در وی به‌سبب خون او فدیه یعنی آمرزش گناهان را به اندازه دولت فیض او یافته‌ایم

رساله پولس به افسسیان فصل 1 بند 7

در جای دیگر:

زیراهمه گناه کرده‌اند واز جلال خدا قاصر می‌باشند،و به فیض او مجان عادل شمرده می‌شوند به وساطت آن فدیه‌ای که در عیسی مسیح است.

رساله پولس به رومیان فصل 3 بند 23و24

 

اگر خطا از حضرت آدم و همسر اوست، چرا به نسل او سرایت کند و چرا دیگری جرم او را تحمّل کند؟ این مخالف با عدل خداوند است که نه تنها این عقیده خلاف قرآن (از منظر مسلمانان) می باشد بلکه خلاف عهد قدیم است.

در تورات می‌خوانیم:
پدران به عوض پسران کشته نشوند، و نه پسران به عوض پدران خود کشته شوند. هر کس برای گناه خود کشته شود.

سفر تثنیه باب 24 آیه 16 

و همچنین در عهد قدیم نیز می‌خوانیم:
۱۹«لیکن شما می‌گویید چرا چنین است؟ آیاپسر متحمل گناه پدرش نمی باشد؟ اگر پسرانصاف و عدالت را بجا آورده، تمامی فرایض مرانگاه دارد و به آنها عمل نماید، او البته زنده خواهد ماند.۲۰هر‌که گناه کند او خواهد مرد. پسر متحمل گناه پدرش نخواهد بود و پدرمتحمل گناه پسرش نخواهد بود. عدالت مردعادل بر خودش خواهد بود و شرارت مرد شریربر خودش خواهد بود.

سفر حزقیال نبی باب 18 آیه 19و20

حتی در انجیل قصه شخصی را نقل می‌کند که از حضرت عیسی(ع) سوالی می پرسد:

۱۶ناگاه شخصی آمده، وی را گفت: «ای استادنیکو، چه عمل نیکو کنم تا حیات جاودانی یابم؟»۱۷وی را گفت: «از چه سبب مرا نیکو گفتی و حال آنکه کسی نیکو نیست، جز خدا فقط. لیکن اگربخواهی داخل حیات شوی، احکام را نگاه دار.»۱۸بدو گفت: «کدام احکام؟» عیسی گفت: «قتل مکن، زنا مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده،۱۹و پدر و مادر خود را حرمت دار و همسایه خود را مثل نفس خود دوست دار.»۲۰جوان وی را گفت: «همه اینها را از طفولیت نگاه داشته‌ام. دیگر مرا چه ناقص است؟»۲۱عیسی بدو گفت: «اگر بخواهی کامل شوی، رفته مایملک خود رابفروش و به فقراء بده که در آسمان گنجی خواهی داشت؛ و آمده مرا متابعت نما.»۲۲چون جوان این سخن را شنید، دل تنگ شده، برفت زیرا که مال بسیار داشت.

انجیل متی باب 19 آیه 16تا22

شبیه به همین ماجرا در دیگر اناجیل هم موجود می باشد:

انجیل مرقس باب 10 آیه 17تا22

انجیل لوقا باب 18 آیه 18تا23

همانطور که نقل شده است حضرت عیسی(ع) نمیگویند که من به دار آویخته می‌شوم و به توسّط آن گناهانت آمرزیده خواهد شد بلکه بر عکس احکامی را به آن شخص می آموزد.

 

مسیحیان معتقدند که عیسی‌علیه السلام متحمل صلب و لعن شد؛ زیرا شخص مصلوب ملعون است. معنای این لعن نسبت به حضرت عیسی چیست؟

اگر بر فرض محال بپذیریم که خدای جهان آفرین به صورت انسانی ستمدیده درآمده و به صلیب کشیده شده است! باز هم نمی‌توان قبول کرد که ایمان به این ماجرا، گناهان زشت و صفات ناپسند را در آدمی نابود می‌سازد و مایه فلاح و رستگاری انسان می‌شود. پاک شدن انسان از صفات رذیله و آفات اخلاقی، مرهون تربیت صحیح و مجاهدت‌های پیگیر است و کمترین تناسبی با این عقاید خرافی ندارد، حضرت مسیح‌(ع) فرمودند:

زیرا به شما می‌گویم، تاعدالت شما بر عدالت کاتبان و فریسیان افزون نشود، به ملکوت آسمان هرگز داخل نخواهیدشد.

انجیل متی باب 5 آیه 20

 

بنابراین فلسفه فداء، وجه صحیح و معقولی ندارد.

پولس می گوید:

مسیح، ما را ازلعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد، چنانکه مکتوب است «ملعون است هرکه بر دارآویخته شود.»

رساله پولس به غلاطیان فصل 3 بند 13

این سخن مغالطه‌ای بیش نیست؛ زیرا نزد خداوند هیچ‌گاه بی گناهی چون به دار آویخته شود ملعون نخواهد بود، تا چه رسد به این‌که با ملعون شدنش فدای دیگران گشته و ملعون بودن ایشان را باز خرید کند.
پولس، سخن تورات را در این زمینه تحریف کرده است؛ زیرا در تورات آمده است:

۲۲و اگر کسی گناهی را که مستلزم موت است، کرده باشد و کشته شود، و او را به دارکشیده باشی،۲۳بدنش در شب بر دار نماند. او راالبته در همان روز دفن کن، زیرا آنکه بر دارآویخته شود ملعون خدا است تا زمینی را که یهوه، خدایت، تو را به ملکیت می‌دهد، نجس نسازی.

سفر تثنیه باب 20 آیه 22و23

همان‌گونه که ملاحظه می‌شود حکم کلّی تورات مربوط به گناهکارانی است که در خور مرگند، نه حضرت مسیح(ع) که پاک و بی‌گناه می باشد! و پولس به طمع آمرزش، حضرت مسیح‌(ع) را سزاوار لعن الهی دانسته و به زشت‌ترین سفسطه‌ها توسّل کرده است.